Artukuł sponsorowany27.01.2020 (17:50)
Faktury uproszczone - jak prawidłowo rozliczać je w 2020 roku?
Ustawa o VAT dopuszcza możliwość dokumentowania niektórych transakcji fakturami uproszczonymi, pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 450 zł lub 100 euro. Jakie dane musi zawierać faktura uproszczona, jak prawidłowo ująć ją w kosztach podatkowych i jak rozliczyć VAT?
Jakie dane musi zawierać faktura uproszczona?
Faktura dokumentująca transakcję, której kwota należności nie przekracza ogółem 450 zł lub 100 euro, określana jest jako faktura uproszczona. Dokument ten nie musi zawierać wszystkich danych, które powinny znaleźć się na typowej fakturze. W art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy o VAT dokładnie zostały określone elementy, które trzeba umieścić na fakturze uproszczonej.
- data wystawienia,
- numer kolejny, pozwalający jednoznacznie zidentyfikować fakturę w dokumentacji,
- imię i nazwisko lub nazwę sprzedawcy towaru, bądź usługi,
- numer NIP sprzedawcy,
- numer NIP nabywcy,
- data dokonania dostawy lub wykonania usługi,
- data otrzymania zapłaty, jeśli nastąpiła ona przed dokonaniem sprzedaży i różni się od daty wystawienia faktury,
- nazwa towaru lub usługi,
- wszelkie opusty i rabaty, które nie zostały uwzględnione w cenie jednostkowej netto,
- kwota należności ogółem.
Dane, które można pominąć, wystawiając fakturę uproszczoną:
- imię i nazwisko lub nazwa nabywcy towaru bądź usługi,
- ilość dostarczonego towaru lub wykonanych usług,
- cena jednostkowa netto,
- wartość sprzedaży brutto,
- stawka podatku,
- kwota sprzedaży netto z podziałem według stawek podatku i sprzedaż zwolnioną,
- kwota podatku z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku, jeśli dokument zawiera dane powalające określić kwotę podatku dla poszczególnych stawek.
Za fakturę uproszczoną może zostać uwzględniony paragon, jeśli widniejąca na nim kwota należności nie przekracza 450 zł lub 100 euro i zawiera on NIP nabywcy. Osoba, która jest odbiorcą towaru lub usługi, której sprzedaż została udokumentowana w ten sposób, nie powinna zatem żądać od sprzedawcy wystawienia dodatkowej faktury.
Jak prawidłowo odliczyć VAT z faktury uproszczonej?
Ustawa o VAT nie przewiduje innych zasad odliczania VAT-u z faktur uproszczonych. Oznacza to, że należy robić to tak samo, jak w przypadku typowych faktur, zawierających pełne dane. Podatnik ma zatem prawo do odliczenia VAT-u z tytułu nabycia towaru lub usługi udokumentowanego fakturą uproszczoną w zakresie, w jakim zostaną one wykorzystane do wykonania czynności opodatkowanych. Odliczenia można dokonać za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy u sprzedawcy, nie wcześniej jednak niż w rozliczeniu za okres, w którym nabywca otrzymał fakturę.
Wydatek udokumentowany fakturą uproszczoną w kosztach podatkowych
Podatnik ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszystkie wydatki, które zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów bądź zachowania lub zabezpieczenia ich źródła. Przepisy wyraźnie mówią przy tym, że aby dany wydatek mógł być uznany za koszt podatkowy, powinien być racjonalny, ekonomicznie uzasadniony oraz właściwie udokumentowany. W tym miejscu należy podkreślić, że niezależnie od tego, czy podatnik prowadzi pełną księgowość, czy podatkową księgę przychodów i rozchodów, kwalifikując poszczególne wydatki, jako koszty podatkowe, powinien stosować ogólne zasady, uwzględniając przy tym ustawowe ograniczenia i wyłączenia, tak samo w przypadku typowych faktur, jak i faktur uproszczonych.
Jeśli właśnie szukasz dobrego biura rachunkowego, które kompleksowo zajmie się sprawami księgowymi Twojej firmy, mamy dla Ciebie dobrą wiadomość! Efekta ma promocję. Zapraszamy do współpracy.
Faktura dokumentująca transakcję, której kwota należności nie przekracza ogółem 450 zł lub 100 euro, określana jest jako faktura uproszczona. Dokument ten nie musi zawierać wszystkich danych, które powinny znaleźć się na typowej fakturze. W art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy o VAT dokładnie zostały określone elementy, które trzeba umieścić na fakturze uproszczonej.
Dane, które muszą znaleźć się na fakturze uproszczonej:
- data wystawienia,
- numer kolejny, pozwalający jednoznacznie zidentyfikować fakturę w dokumentacji,
- imię i nazwisko lub nazwę sprzedawcy towaru, bądź usługi,
- numer NIP sprzedawcy,
- numer NIP nabywcy,
- data dokonania dostawy lub wykonania usługi,
- data otrzymania zapłaty, jeśli nastąpiła ona przed dokonaniem sprzedaży i różni się od daty wystawienia faktury,
- nazwa towaru lub usługi,
- wszelkie opusty i rabaty, które nie zostały uwzględnione w cenie jednostkowej netto,
- kwota należności ogółem.
Dane, które można pominąć, wystawiając fakturę uproszczoną:
- imię i nazwisko lub nazwa nabywcy towaru bądź usługi,
- ilość dostarczonego towaru lub wykonanych usług,
- cena jednostkowa netto,
- wartość sprzedaży brutto,
- stawka podatku,
- kwota sprzedaży netto z podziałem według stawek podatku i sprzedaż zwolnioną,
- kwota podatku z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku, jeśli dokument zawiera dane powalające określić kwotę podatku dla poszczególnych stawek.
Za fakturę uproszczoną może zostać uwzględniony paragon, jeśli widniejąca na nim kwota należności nie przekracza 450 zł lub 100 euro i zawiera on NIP nabywcy. Osoba, która jest odbiorcą towaru lub usługi, której sprzedaż została udokumentowana w ten sposób, nie powinna zatem żądać od sprzedawcy wystawienia dodatkowej faktury.
Jak prawidłowo odliczyć VAT z faktury uproszczonej?
Ustawa o VAT nie przewiduje innych zasad odliczania VAT-u z faktur uproszczonych. Oznacza to, że należy robić to tak samo, jak w przypadku typowych faktur, zawierających pełne dane. Podatnik ma zatem prawo do odliczenia VAT-u z tytułu nabycia towaru lub usługi udokumentowanego fakturą uproszczoną w zakresie, w jakim zostaną one wykorzystane do wykonania czynności opodatkowanych. Odliczenia można dokonać za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy u sprzedawcy, nie wcześniej jednak niż w rozliczeniu za okres, w którym nabywca otrzymał fakturę.
Wydatek udokumentowany fakturą uproszczoną w kosztach podatkowych
Podatnik ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszystkie wydatki, które zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów bądź zachowania lub zabezpieczenia ich źródła. Przepisy wyraźnie mówią przy tym, że aby dany wydatek mógł być uznany za koszt podatkowy, powinien być racjonalny, ekonomicznie uzasadniony oraz właściwie udokumentowany. W tym miejscu należy podkreślić, że niezależnie od tego, czy podatnik prowadzi pełną księgowość, czy podatkową księgę przychodów i rozchodów, kwalifikując poszczególne wydatki, jako koszty podatkowe, powinien stosować ogólne zasady, uwzględniając przy tym ustawowe ograniczenia i wyłączenia, tak samo w przypadku typowych faktur, jak i faktur uproszczonych.
Jeśli właśnie szukasz dobrego biura rachunkowego, które kompleksowo zajmie się sprawami księgowymi Twojej firmy, mamy dla Ciebie dobrą wiadomość! Efekta ma promocję. Zapraszamy do współpracy.